In the picture: Esther Hoogendijk

Iedere kunstenaar heeft zijn of haar eigen verhaal. De één stapte in de wereld van kunst, omdat hij of zij het gewoon leuk vond, de ander zag het als een roeping en weer een ander rolde er als vanzelf in. Al die kunstenaars vertellen een verhaal, een verhaal dat tot leven komt via de rubriek ‘In the picture’. Dit keer mag Esther Hoogendijk uit Utrecht haar verhaal doen!

“Al sinds ik klein was, ben ik dingen aan het maken. Op heel veel foto’s van vroeger ben ik aan het tekenen, schilderen, knutselen, bouwen, ik was altijd bezig. Ik wilde bovendien andere mensen mee laten doen. Als we een wc-rol mee naar school moesten nemen, dan nam ik er genoeg mee voor iedereen in de klas. Na de basisschool ging ik naar de Vrije School in Breda. Ik volgde de vooropleiding van het ST. Joost tijdens de 4^de klas van de havo. Na het afronden van de vooropleiding werd ik aangenomen op het ST. Joost. Maar ik wilde naar de AKI en heb daar toen toelating gedaan en werd daar ook aangenomen. Ik had bij Enschede het beste gevoel en zag mezelf daar wel naar school gaan, dus werd het Enschede. In het eerste jaar kreeg je diverse vakken, een soort basisjaar. Daarna mocht je een richting kiezen. Ik koos voor de richting Sculpture+, oftewel beeldhouwen. Daar had ik meerdere redenen voor. Allereerst spraken de leraren me aan, waaronder Hans Hovy, Helen Frik en Ernst Varkenvisser. Daarnaast ben ik graag bezig met materialen. Beeldhouwen is meer dan het vormen van een stuk steen, je bent bezig met allerlei materialen. De keuze was dan ook snel gemaakt.”

Bij AKI/ArteZ werd de basis gelegd voor een  professionele carrière als beeldend kunstenaar, want voor Esther is de kunst haar boterham geworden. Met name de installatiekunst is datgene waar Esther bekend om staat, maar ook andere vormen van kunst worden door haar niet uitgesloten. “Ik ben altijd bezig met het opdoen van ideeën en ik gooi ook nooit iets weg. Alle restmaterialen van vorige werken heb ik bewaard, omdat ik weet dat ik die ooit nog ergens voor kan of wil gebruiken.”

MILK

Voor de installaties waar Esther aan werkt, geldt dat 40% van het materiaal dat zij gebruikt voor de installatie gebaseerd is op de ruimte. “Ik heb voor mezelf bepaalde afspraken gemaakt over wat ik wil en wat ik niet wil en daar houd ik me ook aan. Voordat ik bijvoorbeeld ergens werken plaats of hang, wil ik op de locatie zelf kijken. Een ruimte doet iets met me. Ik krijg in de ruimte vaak ideeën over hoe ik mijn werk wil presenteren. Daarom maak ik vaak veel foto’s en aan de hand van die foto’s ga ik schetsen en tekeningen maken van wat ik mijn hoofd heb voor de presentatie. Ik vind het zo zonde als een mooi werk op een lelijke muur wordt gehangen. Ik weet dat het heel lastig is om je werk goed te presenteren, maar juist daarom is het ook zo belangrijk. Voor een expositie die ik had in MILK in Amsterdam heb ik de gehele ruimte kunnen invullen op de manier zoals ik dat voor ogen had. Dat is dan ook een hele mooie expositie geworden.”

Hoewel de werken van Esther soms groot tot heel erg groot zijn, denkt ze eigenlijk vooral in het klein. “Ik vind het prettig om klein te werken. Ik was bijvoorbeeld altijd al aan het tekenen, maar mijn tekening is nooit het eindresultaat. Het zijn schetsjes, probeersels. Maar juist omdat het ontwerpen en schetsjes zijn, zijn ze zo puur. Het is hierbij echt ‘what you see is what you get’. Momenteel ben ik bijvoorbeeld bezig met het bewerken van dia’s. Ik maak daarbij gebruik van fotodia’s, maar ook van dia’s die ik bewerk tot iets anders met behulp van verf of lak of juist meerdere dia’s. De dia’s zijn bedoeld voor projectie. Toen ik nog op de academie zat heb ik een analoge dia-projector gekocht. Ik vind projecteren heel erg spannend, maar met een digitale projector kon ik niet uit de voeten. Met een analoge projector kon ik veel meer. Ik ben gaan proberen en experimenteren, tekeningen gaan maken en vervolgens direct gaan projecteren. Dat leidde tot verrassende resultaten, vooral omdat iets wat zo klein is als een dia, toch groot uitgebeeld kan worden. Het onderzoek waar ik momenteel aan werk gaat ook over dia’s en het uitprinten van deze dia’s als foto. Waar het toe leidt weet ik nog niet, het is echt nog een onderzoeksfase.”

Lantaarnpaal

Het onderzoek naar de dia’s en afdrukken is voor Esther een vrij werk, een project in wording, maar helaas heeft ze hier niet altijd gelegenheid voor. “Ik vind het soms lastig om de balans te zoeken tussen werken in opdracht en vrij werk. Ik doe het allebei, maar soms is het zo druk met werken in opdracht, dat ik geen tijd heb voor onderzoekswerk of vrij werk. Ik probeer nu wel steeds meer de balans te zoeken, dat ik tijd maak voor het onderzoek tijdens het werken in opdracht, want op die manier blijft het onderzoek in mijn hoofd en kan ik het verder blijven ontwikkelen. Wanneer ik het naast me neer zou leggen, moet ik weer opnieuw beginnen met het onderzoek.”

Voor een jonge kunstenaar als Esther, ze is van 1987, heeft ze al heel veel mee mogen maken en bereikt. “Ik ben nog jong en voel me soms ook nog echt een guppy, maar aan de andere kant moeten mensen wel beseffen dat ik ook al weer negen jaar met kunst bezig ben. Ik weet dus echt wel wat ik kan verwachten, wat mogelijk is en wat ik zelf kan.” Die wetenschap heeft haar al veel gebracht. Al tijdens haar studie in Enschede mocht ze een paar maanden naar Griekenland, waar ze zelfs mocht exposeren. Daarnaast won ze de Kunstopdracht van Bkkc, het Brabants kenniscentrum voor kunst en cultuur. “Voor het bungalowpark De Reebok in Oisterwijk heb ik een lantaarnpaal mogen ontwerpen. Ik had gezien dat de lichten in het park heel erg lelijk waren en dus ontwierp ik een nieuwe lamp met glas-in-lood en ijzer. Het idee voor glas-in-lood kwam bij me op, omdat ik houd van transparantie in mijn werk. Omdat het om een lamp ging, was transparantie noodzakelijk om het licht door te laten. Met dia’s kon ik echter niet werken, omdat deze niet weerbestendig zijn. Toen kwam ik bij glas terecht. Al tijdens mijn studie was ik gefascineerd door glas. Het blijft me altijd achtervolgen. Met het glas kon ik de door mij gewenste transparantie en gelaagdheid van het werk realiseren.”

Kopieerhuisje

De werken die Esther maakt worden vooral gebruikt voor exposities in binnen- en buitenland, maar ook bij bedrijven. Ook de particuliere markt is een markt die steeds meer perspectieven biedt. “Ik krijg wel meer vraag vanuit particulieren om een werk te maken. Dit is echter wel moeilijker om te doen. Je moet iets maken voor iemand in huis, waarbij de plaats voor het werk vaak al is bepaald. Juist omdat ik vaak kijk naar de locatie zelf, is dit best een lastige opdracht, maar ik kan nu eenmaal niet alles controleren.”

Hoewel Esther het hele jaar door werk heeft, zijn de zomermaanden anders dan de wintermaanden. “In de zomer werk ik vooral voor festivals en buitenexposities. In de winter komt mijn werk veel meer tot recht. Tijdens de donkere maanden valt de transparantie en gelaagdheid van mijn werk veel meer op, omdat ik met projecties en licht werk. Ik ben er trots op dat ik ook werk mag tonen tijdens Parklicht 2015 in Amsterdam. Parklicht is een partner van het Amsterdam Light Festival, maar dan meer voor analoge lichtinstallaties, precies dat wat ik doe.”

Voor iedere expositie maakt Esther een nieuw werk. “Dat heeft alles te maken met de ruimte. Mijn werken zijn gemaakt op de ruimte en passen dus niet altijd in een andere ruimte. Maar als opdrachtgevers een specifiek werk willen zien, dan kan dat natuurlijk altijd. Sommige installaties kan ik ook verhuren, zoals het ‘Kopieerhuisje’. Dit huisje met kopieerapparaat stond al eens op een festival en staat dit jaar op een ander festival, het DuizelinhetPark-festival in Rotterdam. Ook doe ik mee met een installatie voor Cirkel van Kleding bij het Kröller-Müller Museum.” Ieder werk van Esther wordt daarmee op maat gemaakt, maar dat betekent niet dat zij niet verder denkt. “Ik heb al diverse ideeën uitgewerkt maar nog niet gerealiseerd, omdat ik de perfecte locatie nog niet heb gevonden. Maar zodra ik die heb gevonden…”

Wil je meer weten over de creaties van Esther Hoogendijk? Kijk dan op haar website.

In the picture is een terugkerende rubriek die ingaat op het verhaal van de kunstenaar en het verhaal achter de kunstenaar. Wil je ook meedoen aan deze rubriek? Dat kan! Neem dan contact op via [email protected] en wie weet sta je binnenkort zelf ‘in the picture’ op maandag om 12.34 uur!

Lees ook:Potlood gezocht voor kunstproject Esther Hoogendijk
Lees ook:Vreemde gasten in Amersfoort
Lees ook:In the picture: Toedeloe.biz van Esther van Loenhout
Lees ook:Micky Hoogendijk exposeert in Museum Jan van der Togt
Lees ook:De andere kant van Micky Hoogendijk: The Other Side of Fear is Freedom