Genomineerden Gasunie Kunstprijs (deel 3)

De 16 genomineerde kunstenaars van de Gasunie Kunstprijs zullen nog tot eind juni moeten wachten op de uitslag, waar twee prijzen ter waarde van €10.000 uitgereikt zullen worden. Aangezien niet iedereen in staat zal zijn om naar de Gasunie in Groningen af te reizen om de expositie met eigen ogen te aanschouwen, heb ik alle genomineerden aangeschreven met de vraag of ze uitleg wilden geven over hun werk en werkwijze. In dit derde deel zullen in willekeurige volgorde de werken van Emma van der Put, Wouter Nijland en Jasmijn Visser belicht worden.

Emma van der Put

De videofilms van Emma van der Put bevinden zich in een gebied tussen realiteit en fictie. Van der Put vertelt dat ze meestal begint met het filmen van situaties die ze niet ensceneert en zoekt daarbinnen naar relaties in datgene wat schijnbaar zomaar gebeurd. Pas in de montage staat ze zichzelf toe ingrepen te doen in haar materiaal.

Van der Put legt haar werkwijze uit: “Door de uitgelichte fragmenten van de realiteit te herconstrueren, ontstaat een nieuw verhaal. Mijn interesse gaat uit naar onze culturele en artificiële ingrepen in de wereld. Ik zoek naar plekken die in feite al door de mens zijn geënsceneerd. Een kermis, gokhal of toeristische plek als Montmartre beschouw ik als een ‘ready made’ decor.” De setting is het uitgangspunt waarbinnen zij met afstandelijke betrokkenheid observeert hoe we ons begeven in zelfgecreëerde omgevingen.

Het werk dat ze in de tentoonstelling van de Gasunie kunstprijs laat zien, gaat over een meer intieme situatie. In de video-installaties Drie Stillevens, Vanitas uit 2010, laat iedere video een ander gedeelte van dezelfde kamer zien. “Het is een schemerige kamer in mijn ouderlijk huis waar mijn ouders op de bank een film bekijken, vertelt Van der Put. “ Het avondlicht verplaatst zich zachtjes over de wand en een bos verwelkte tulpen staat op tafel. Vanuit deze drie benaderingen wordt zowel de traagheid als tijdelijkheid van één moment geobserveerd. Doormiddel van het beschouwen met betrokken afstand, zelfs in een vertrouwde situatie als deze, zoek ik naar het kleine en individuele dat tevens het grote en algemene kan representeren.”

Wouter Nijland

Gott würfelt nicht (A. Einstein), ik wel (W. Nijland). Zo begint Wouter Nijland krachtig in zijn e-mail naar mij. Over zijn werkwijze zegt Nijland: “In mijn schilderijen maak ik gebruik van een aleatorische systematiek. Het gebruik van kans als beslissende factor is al eeuwen oud. Bekend is dat de Romeinen door middel van het gooien van dobbelstenen keuzes maakten.” Ook geeft Nijland de definitie van de term aleatoriek zoals Werner Meyer-Eppler, een Belgische fysicus en componist, deze term in 1954 heeft uitgelegd: een proces waarvan de loop in grote lijnen vastgelegd is, maar in het detail van het toeval afhankelijk is. Hij noemt niet het ongecontroleerde toeval aleatorisch. Aleatorisch zijn kleine, maar merkbare schommelingen binnen een vastgelegd raam.

Vervolgens legt Nijland uit waarom hij het toeval in zijn werken gebruikt. “De reden dat ik werk met toevallige handelingen binnen een min of meer rigide systeem is ontstaan uit twee verschillende invalshoeken. De eerste is mijn interesse in tegengestelde factoren in de filosofie (existentialisme /determinisme), de geometrie (horizontaal/verticaal) en de schilderkunstige (vorm/restvorm). De tweede invalshoek is het onderzoeken van de mogelijkheden van verftoepassingen.”

”Mijn recente schilderijen omvatten concepten waarbinnen ik de tegengestelde factoren ‘planmatig’ en ‘toeval’ laat wisselwerken. Het planmatige deel is het uitschrijven van een concept waarvan de regels en handelingen vast liggen en waar ik niet meer van afwijk. De handelingen zelf komen tot stand door aleatorische werkwijzen. Bijvoorbeeld de gradenhoek van een kwaststreek bepalen met het pakken van een gecodeerde knikker, uit een bak met 360 knikkers. De maat van een vorm door het totaal van een worp met vier dobbelstenen. Een vlak wel of niet invullen met het tossen van een munt.”

Nijland zegt afsluitend over zijn composities “De uiteindelijke compositie is een uitwerking van een concept waarin de twee tegenstellingen evenveel invloed hebben gehad.”

Jasmijn Visser

Jasmijn Visser houdt het kort maar krachtig. Ze geeft aan een diepgaande interesse in installatie en tekenkunst te hebben. Ze is gefascineerd door de maatschappij als systematisch opgebouwde structuur en reflecteert in haar panoramisch opgebouwde tekeningen op deze structuren. Hierbij bevindt ze zich op het raakvlak van schrift en grafische vormgeving.

Omdat de afbeeldingen van haar panoramische tekeningen op het kunstblog geen recht doen aan de details in de werken, is er gekozen voor een detailopname.

Lees ook:Winnaars Gasunie kunstprijs bekend
Lees ook:Gasunie Kunstprijs 2011
Lees ook:Genomineerden Gasunie Kunstprijs (deel 1)
Lees ook:Genomineerden Gasunie Kunstprijs (deel 2)
Lees ook:Genomineerden Gasunie Kunstprijs (deel 4)