Genomineerden Gasunie Kunstprijs (deel 2)

De 16 genomineerde kunstenaars van de Gasunie Kunstprijs zullen nog tot eind juni moeten wachten op de uitslag, waar twee prijzen ter waarde van €10.000 uitgereikt zullen worden. Aangezien niet iedereen in staat zal zijn om naar de Gasunie in Groningen af te reizen om de expositie met eigen ogen te aanschouwen, heb ik alle genomineerden aangeschreven met de vraag of ze uitleg wilden geven over hun werk en werkwijze. In dit tweede deel zullen in willekeurige volgorde de werken van Rob Bouwman, Charlotte Mumm en Tobias Crone belicht worden.

Rob Bouwman

Rob Bouwman vertelt vol passie over het kunstenaar zijn, hoe hij te werk gaat en wat hij wil bereiken. “De bezigheid van het schilderen zelf en de liefde voor verf of andere materialen zijn voor mij een aanleiding om aan de slag te gaan. En wanneer ik het heb over de liefde voor verf heb ik het over haar geur en haar substantie die ik moet ruiken en voelen; hoe smeuïg is de verf, en hoe voelt ze aan? Dit is de reden waarom ik ben begonnen met schilderen, en het aspect waar ik steeds nieuwe betekenissen aan wil geven; voor mijzelf en voor de toeschouwer.”

Bovendien filmt hij zichzelf tijdens het schilderen bij wijze van onderzoek naar zijn eigen rol als schilder in het hele proces, waardoor gedachtegangen vastgelegd kunnen worden om later als inspiratie te dienen. “Mijn houding en denken over schilderkunst zijn ambivalent en hierdoor blijf ik op zoek naar nieuwe betekenissen van de schilderkunst. Ik zie deze houding als functioneel in het ontwikkelen van mijn beeldtaal.”

“Dit resulteert in verschillende manieren van omgang met de materie, zowel letterlijk als wat betreft de inhoud. Soms is die reflectief en conceptueel. Ik stel mezelf vragen over wat het schilderij betekent in een tentoonstellingssituatie. Of over hoe het werk zich door omstandigheden van buitenaf op een andere manier kan gaan ontwikkelen tot een meer sculpturale verschijningsvorm. Anderzijds ben ik erg puriteins bezig met verschillende processen en de lichamelijkheid van het schilderen. Door deze manieren van werken probeer ik standpunten in te nemen over mijn schilderijen als illustratieve beelden die door abstracte waardes worden gekenmerkt. Daarbij denk ik in termen als lijnenspel, compositie en de picturale eigenschappen waarin verf zich kan laten zien.”

Charlotte Mumm

Charlotte Mumm legt uit dat haar werken op een subjectieve en directe manier worden benaderd. Ze gelooft in transformaties, constructie (opbouw) en afbraak omdat een vrijstaand (driedimensionaal) kunstwerk mensen aanzet tot creatief en zelfstandig denken. Persoonlijke gevoelens en percepties zijn in Mumms ogen verbonden met ideeën, waardoor meningen worden gevormd. In dit denkproces is geen hiërarchie of dictatuur, er is enkel de rede.

Dit effect dat kunstwerken op de mens hebben, verwerkt Mumm in zekere zin in haar kunstwerken. Ze geeft aan dat ze in haar werken vaak speelt met het vraagstuk van mislukking en spijt. Ook denkt ze na over het effect van de positionering van een kunstwerk op de beschouwer en/of op een ander kunstwerk.

De abstractie in Mumms werk zorgen ervoor dat deze op allerlei manier gezien kunnen worden. Mensen kunnen zich bijvoorbeeld inleven in alledaagse tragedies en communicatiefouten, die vervolgens ook een humoristische kant kunnen hebben. Charlotte Mumm probeert dit type gevoelens aan te passen zodat beschouwers een vreemde affectie of  een subliminale antipathie voelen.

Ter verduidelijking vertelt Charlotte Mumm over haar werk I’m not a vending machine, dat dit een staat van verzet of weigering uitdrukt ten opzichte van het altijd maar bereikbaar zijn voor mensen. Dit kunstwerk is vervaardigd met verschillende elementen zoals deels gedeconstrueerde meubels. Deze gebruiksvoorwerpen hebben hun functie en oorspronkelijke verschijning verloren en ontkennen hierdoor hun ‘natuurlijke gebruik’. Dit heeft als gevolg dat deze gebruiksvoorwerpen niet langer meer ‘onder iemands commando’ staan. “In contrast to the altruistic, functional being they became self- contained shapes, which are independent with each other.”

Tobias Crone

Tobias Crone werkt voornamelijk als tekenaar en graficus en is gespecialiseerd in het maken van etsen en aquatinten op grote formaten. Crone laat weten geïntrigeerd te zijn door het ambachtelijke aspect van de techniek en de noodzaak van geduld en doorzettingsvermogen. “Het ingewikkelde werkproces verspreidt zich vaak over meerdere maanden. Een drijvende kracht is wellicht de enorme spanning die zich in mij opbouwt, uitkijkend naar het resultaat, dat tijdens het werkproces verborgen blijft en pas onthuld wordt, wanneer ik de plaat uiteindelijk afdruk. Iedere keer opnieuw een echte adrenaline-shock.”

Crone vertelt over zijn werken dat er een kleine wereld van allerlei vreemde figuren in beeld worden gebracht, die allemaal onder één dak wonen. Het werk Der Nachbar beschrijft hij als “Een huis vol van waanzin, eenzaamheid en absurdisme. Een huis waarin de meest rare personages zijn te vinden, zoals een misvormde suïcidale dame met een anus als mond, een krankzinnig geworden dokter die levende infuuszakken kweekt en een schandelijke uitvaartondernemer met ongehoorde werkmethodes. Een huis waar ook de natuurwetten buiten de deur lijken gezet; hier wordt het verschil tussen theezakje en zaadbalzak opgeheven en wordt de stofzuiger tot onontbeerlijk medisch instrument verklaard.”

Crone vertelt verhalen in zijn werken: “Het is mijn zoektocht om een reeds begonnen verhaal voort te zetten. Mijn werken sluiten op elkaar aan; met elke blik en per kamer neem ik de beschouwer verder mee in de lugubere geesten van de geportretteerden. Hierbij zal soms ook duidelijk worden dat deze figuren wel eenzaam lijken, maar in feite toch op de één of andere manier in directe relatie met elkaar staan, en misschien zelfs uiteindelijk een vruchtbare verbinding onderhouden – of juist een doodbrengende.”

“De laatste jaren ben ik gefascineerd geraakt door de medische wetenschappen en met name het dreigende karakter van de geneeskunde. Mijn onderwerpen zijn daarom vaak groteske dokters, lichamelijke anomalieën en merkwaardige behandelwijzen. Dit plaats ik in een realiteit waarin de technische vooruitgang steeds meer af is gaan wijken van het nut, welk het voor de normale mens zou moeten en kunnen hebben.”

Lees ook:Gasunie Kunstprijs 2011
Lees ook:Genomineerden Gasunie Kunstprijs (deel 5)
Lees ook:Annemiki Bok in Archipelago Amsterdam
Lees ook:Genomineerden Gasunie Kunstprijs (deel 1)
Lees ook:Schilderkunst voor de satelliet